Prokrastynatorzy wcale nie są leniami. Wszystkiemu winna jest budowa mózgu

Naukowcy od dawna zafascynowani byli przepaścią dzielącą prokrastynatorów i osoby podejmujące akcje bez zbytniej zwłoki. Pomijając badania oczywistych różnic psychologicznych i społecznych, nikt wcześniej nie porównywał mózgów tych dwóch grup.

W końcu jednak eksperyment doszedł do skutku i wnioski z pewnością są dość zadziwiające. Zbadano neuronalne podstawy kontroli impulsów i odkryto, że mózgi prokrastynatorów i „działaczy” różnią się na poziomie podstawowym.

Badanie

Za pomocą rezonansu magnetycznego przeanalizowano mózgi 264 ochotników. Później każdy z uczestników badania wypełnił ankietę subiektywnie oceniającą zdolność do kontrolowania działań i impulsów. Orientacyjny wynik zdradzał czy dana osoba jest prokrastynatorem, czy jednak woli podejmować działania.

Porównanie analiz ujawniło, że osoby o słabej kontroli własnych działań mają tendencję do posiadania większego ciała migdałowatego, które stanowi centrum kontroli mózgu dla strachu i emocji.

Osoby z większą objętością ciała migdałowatego wydają się być bardziej zorientowane, dlatego też bardziej wahają się przed inicjacją i mają skłonność do opóźniania rozpoczęcia działania, jeśli nie ma ku temu ważnego powodu. – wyjaśniają autorzy badania w Psychological Science

Prokrastynatorzy

Często się zakłada, że prokrastynatorzy są leniwymi i mało ambitnymi osobami, wszystko jednak wskazuje na to, że po prostu wolą unikać ryzyka, jeśli jest ono zbędne. Ciało migdałowe kontroluje sposób, w jaki reagujemy na strach, ale ze względu na jego związek z ośrodkami pamięci we wzgórzu i korze, nasze reakcje mogą ulegać zmianom przez doświadczenia.

Prościej mówiąc, ciało migdałowate jest podstawą kontrolującą nasze działania. Wybiera najkorzystniejszą opcję działania i stara się hamować inicjowanie akcji, które mogą prowadzić do niekorzystnych rezultatów, a wiele z tego opiera się na naszych wspomnieniach.

Jeśli chodzi o kontrolę działań, może to oznaczać, że osoby o większej objętości ciała migdałowatego nauczyły się na błędach z przeszłości i intensywniej oceniają przyszłe działania oraz ich możliwe konsekwencje. To z kolei prowadzi do wahania i opóźniania.

To jeszcze nie koniec

Zaobserwowano również zauważalne różnice w połączeniach w mózgu między tymi dwiema grupami. Naukowcy odkryli, że połączenie między ciałem migdałowatym a przednią częścią kory, zakrętem obręczy, jest znacznie mniej wyraźnie wśród osób o słabej kontroli działania. Wspiera to teorię, że pogorszenie połączenia może skutkować jej upośledzeniem.

Z powodu niskiego funkcjonowania ciała migdałowatego z zakrętem obręczy, negatywne emocje i alternatywne działania nie zostają wystarczająco uregulowane.

Dalsze badanie

To pierwsze tego typu badanie próbujące określić różnice związane z indywidualną kontrolą a anatomią mózgu i jego połączeniami. Niektóre mechanizmy wciąż pozostają dość niejasne, konieczne więc są dalsze badania, by poprzeć wysnute hipotezy mocnymi dowodami.