Wieczna zmarzlina zaczyna się topić, a konsekwencje tego zjawiska mogą być naprawdę fatalne

W miarę jak temperatura na całym świecie wzrasta, najbardziej wysunięte na północ regiony doświadczają równie niespodziewanego zwrotu akcji.

Wieczna zmarzlina

Zamrożone, twarde grunty pokrywające znaczną część północy, znane jako wieczna zmarzlina, zaczynają się topić ze względu na poważną zmianę klimatu. Zgodnie z przewidywaniami, niesie to ze sobą szereg negatywnych skutków dla całego świata.

Choć wieczną zmarzlinę definiuje się jako grunt, który pozostał skuty lodem przez przynajmniej dwa lata, niektóre regiony pozostały zamarznięte przez tysiąclecia.

Naukowcy odkryli także dowody, że odmarzanie wiecznej zmarzliny związane jest też z wyciekiem kwasu. Zmiany w tych obszarach mogą mieć niszczące konsekwencje, które dopiero zaczynamy rozumieć.

Dwutlenek węgla

Jakie negatywne skutki niesie ze sobą topnienie wiecznej zmarzliny? Zacznijmy od otoczenia. Kiedy ziemia gruntowa rozmarza, woda z roztopów i wiele innych minerałów miesza się, a następnie płynie dalej, co również wpływa na skały stojące na drodze. Kwas powoduje erozję i przy okazji uwalnia dwutlenek węgla.

Rozmarzanie wiecznej zmarzliny już teraz w znacznym stopniu przyczynia się do emisji gazów cieplarnianych, jak metan i dwutlenek węgla, które wcześniej były uwięzione pod ziemią. Trudno określić je ilościowo, nie ulega jednak wątpliwości, że wieczna zmarzlina zawiera cztery razy więcej węgla, niż do tej pory uwolniła do atmosfery ludzkość.

Możemy kontrolować wiele źródeł dwutlenku węgla w atmosferze, które spowodowane są działaniami człowieka. Jednak jeśli wieczna zmarzlina zacznie topnieć i uwalniać dwutlenek węgla, to jest zupełnie poza naszą kontrolą. Nie możemy umieścić na Arktyce ogromnego koca termicznego. – powiedział Scott Zolkos z University of Alberta, główny autor badania

Fatalne skutki

W artykule opublikowanym w Geophysical Research Letters naukowcy oszacowali wpływ zjawiska, co również doprowadziło do odkrycia, że wieczna zmarzlina zawiera kwas siarkowy. Choć prace związane ze składem chemicznym gleby w tamtejszych regionach są mocno ograniczone, okazują się znacznie ważniejsze, niż się spodziewano.

Wciąż nie jest jasne, jak wiele arktycznej zmarzliny zawiera siarczany, by rozpocząć obliczenia dotyczące możliwych skutków. Uwalnianie ogromnych ilości gazów cieplarnianych ma katastrofalne skutki nie tylko na atmosferę. Woda z roztopów ma też wpływ na rzeki, pobliskie regiony, a nawet na zmianę chemii oceanu.