Nieznana historia rdzennych mieszkańców Japonii. Ajnowie to najstarszy i najbardziej tajemniczy lud

Ajnowie to grupa etniczna Azji Wschodniej, która obecnie zamieszkuje Japonię. Naukowcy do dziś nie mają pojęcia, skąd właściwie pochodzą.

Ajnowie

Japońska mniejszość etniczna nazywana jest także Ezo, Emishi i Aino. Lud jest tak starożytny, że nawet Chińczycy wydają się stosunkowo „młodzi”. Ezo słynie z miłości do niedźwiedzi i to właśnie oni wprowadzili świat w kulturę samurajów.

Ajnowie pojawili się w Japonii w XIII wieku p.n.e, kiedy istniał prehistoryczny most lądowy między Ameryką a Azją. Do XIX wieku lud prawie nie miał kontaktu z innymi. Prawdopodobnie jest to najstarsza grupa etniczna w Europie i Azji.

Tajemnicza grupa etniczna

Co ciekawe, Ezo bardziej przypominali Europejczyków, niż Mongołów. Dzisiaj jednak trudno ich odróżnić od Japończyków. Lud był dyskryminowany, więc mieszane małżeństwa stały się normą, co pozwalało zabezpieczyć status.

Grupa etniczna wciąż owiana jest wieloma tajemnicami. Naukowcy nie potrafią udzielić jednoznacznej odpowiedzi, skąd właściwie pochodzą Ajnowie. Istnieje wiele teorii – jedna sugeruje związek z kulturą Jomon, Ochocką i japońską, a inna pokrewieństwo z Europejczykami.

Wygląd Ajnów

Starsi Ajnowie nieco przypominają Lwa Tołstoja. Wielu mężczyzn do dziś nosi długie włosy i brody, których nigdy nie golą. Z kolei kobiety tego ludu słynęły z tatuaży, które powstawały stopniowo. Pierwszy z nich wykonywano w wieku 6 lat.

Zaczynało się od ozdoby nad górną wargą. W rezultacie powstawało coś na kształt uśmiechu Jokera. Wierzono, że rytuał chronił dziewczęta przed złymi duchami, które próbowały dostać się do ciała przez usta. Uśmiech wskazywał, że kobieta jest gotowa na ślub.

Tatuaże zostały zakazane w XIX wieku przez rząd Japoński. Nie wszyscy Ajnowie się tym jednak przejmowali. Wiele ozdób powstało w ukryciu, a ostatnia kobieta z tradycyjnym tatuażem na twarzy zmarła w 1998 roku.

Oprócz „uśmiechów” kobiety ozdabiały swoje ciało geometrycznymi wzorami, które miały chronić je przed złymi duchami i chorobami. Do dziś na różnych festiwalach można podziwiać, jak kiedyś wyglądały tatuaże Ezo.

Ajnowie i ich wierzenia

W starożytności Ajnowie byli ludem zbieracko-łowieckim. Mieszkali w jamach, znanych również jako chise. Niektóre z nich miały kilkanaście metrów kwadratowych, a w centrum zlokalizowany był kominek.

Ważną rolę w kulturze Ezo odgrywały niedźwiedzie. Zwierzęta polowały i żyły na tym samym obszarze, więc lud rozwinął wokół nich duchowe wierzenia. Według nich bóg gór objawiał się właśnie w postaci niedźwiedzia.

Era samurajów

Dzięki Ajnom w Japonii pojawili się samurajowie. Japończycy po podboju wysp utworzyli państwo, a Ajnowie nadal żyli w małych plemionach. Często atakowali lepiej zorganizowanych sąsiadów, więc stworzono oddziały wojenne, które chroniły północne granice – samurajów.

Jeszcze w XIX wieku Ezo zamieszkiwali znaczą część Hokkaido, jednak pod koniec stulecia Japończycy zajęli również ten region. Ajnowie byli prześladowani i zaczęli tracić swoją tożsamość kulturową. Ludzie, którzy istnieli przez tysiące lat, zbliżali się do całkowitego zniknięcia.

Tożsamość kulturowa

Dopiero w XXI wieku Ezo powrócili do swojej kultury. W 2008 roku rząd Japonii ogłosił, że Ajnowie to rdzenni mieszkańcy, co położyło kres dyskryminacji. W zeszłym roku przyjęto ustawę w tej sprawie.

Obecnie Ezo próbują przywrócić swoją tożsamość kulturową i mają nawet własną flagę. Niebieskie tło symbolizuje niebo i morze, a biały kształt oznacza śnieg, z kolei czerwona strzała symbolizuje łowcę.