Tajemnica zdeformowanego szkieletu znalezionego na pustyni Atacama w końcu została rozwiązana

Kiedy w 2003 roku na pustyni Atacama w okolicach chilijskiego La Noria odkryto humanoidalny szkielet, rozpoczęła się seria spekulacji i różnych teorii.

Wygląd szkieletu zaintrygował naukowców i nikt nie był w stanie wyjaśnić jego pochodzenia

Szczątki miały zaledwie 15 centymetrów, nienaturalnie wyglądającą wydłużoną czaszkę i dwie pary żeber mniej. Większość sugestii wskazywała na szczątku ludzkiego płodu, pojawili się jednak i tacy, którzy twierdzili, że odnaleziony szkielet należał do kosmity.

Po latach badań DNA i serii przypuszczeń, zagadka tajemniczego szkieletu w końcu została rozwiązana

Na łamach czasopisma „Genome Research” pojawiły się wyniki badań, które jednoznacznie wskazują, że szkielet należał do człowieka. Inicjatorem badań rozpoczętych w 2013 roku był profesor Garry Nolan z Uniwersytetu Stanforda.

Szczątki okazały się należeć do dziewczynki, którą nazwano Ata ze względu na miejsce znalezienia

Dostępny materiał genetyczny porównano z DNA szympansa, a wyniki dały jasność, że naukowcy mają przed sobą ludzki szkielet. Dalsza seria testów pozwoliła ustalić płeć i pochodzenie. Nie było też wątpliwości, że dziewczynka była chora.

Nolan podejrzewa, że Ata urodziła się martwa lub zmarła zaraz po porodzie. Dokładna przyczyna nie jest jednak znana

Mutacja genów doprowadziła do deformacji stawów i kości. Nieprawidłowy rozwój również związany był z produkcją kolagenu. Dziewczynka nie miała szans na przeżycie. Jej deformacje uniemożliwiały przyjmowanie pokarmów.

Obecnie trwa dokładna analiza wad genetycznych Aty. Z niektórymi naukowcy nigdy wcześniej się nie spotkali

Dalsze badania mogą pomóc w znalezieniu nowych sposobów leczenia tego typu wad. Wciąż jednak potrzeba wielu badań, by ustalić dokładne przyczyny. Do tej pory pojawiła się lista kilkudziesięciu rzadkich mutacji.

Kontrowersje budzi również wiek szkieletu. Z badań wynika, że Atę pochowano 40 lat przed odnalezieniem

Wielu ekspertów jednak odrzuca to stwierdzenie i sugeruje, że szkielet jest znacznie starszy.