5 niebywale dziwnych zaburzeń psychicznych, o których zapewne wcześniej nie słyszałeś

Choroby psychiczne dotykają milionów ludzi na całym świecie. Najczęściej występujące zostały stosunkowo dobrze poznane, ale istnieją zaburzenia, które są tak rzadkie, że specjaliści zdrowia psychicznego mogą nigdy ich nie spotkać w swojej karierze.

Zaburzenia psychiczne

Te niezwykłe stany mogą być „jedynie specyficzną formą bardziej ogólnej psychopatologii”. Może do nich dochodzić w wyniku ciężkiej traumy – od lęków po zjawiska dysocjacyjne i psychozę.

Mogą to też być reakcje na przytłaczające doświadczenia lub występować po uszkodzeniach neurologicznych. Poniżej kilka przykładów naprawdę osobliwych zaburzeń psychicznych.

Syndrom Alicji w Krainie Czarów

Syndrom Alicji w Krainie Czarów to stan neurologiczny, w którym obraz ciała pacjenta, przestrzeń i czas są zniekształcone. Chorzy doświadczają halucynacji, zniekształceń sensorycznych i mają zmienione poczucie prędkości.

Choć istnieje wiele objawów, najbardziej powszechny jest zmieniony obraz ciała. Pacjenci są zdezorientowani w kwestii rozmiaru i kształtu poszczególnych części ciała, co prowadzi do ataków paniki.

Syndrom Alicji w Krainie Czarów często wiąże się z migrenami, guzami mózgu i nadużywaniem substancji odurzających. Choroba może także dotykać dzieci w wieku od 5 do 10 lat.

Syndrom Stendhala

Osoby z zespołem Stendhala doświadczają fizycznego i emocjonalnego lęku, a także ataków paniki, doświadczeń dysocjacyjnych, dezorientacji i halucynacji podczas ekspozycji na… sztukę. Objawy zwykle są wywoływane przez dzieła, które są szczególnie piękne.

Ataki mogą pojawiać się także, gdy chory ma kontakt z dużą ilością dzieł sztuki, które są skoncentrowane w jednym miejscu (muzea, wystawy). Niektórzy doświadczają podobnych reakcji na piękno natury.

Choroba została nazwana na cześć XIX-wiecznego pisarza, który doświadczył ataków podczas podróży do Florencji w 1817 roku. Zespół Stendhala nazywany jest również zespołem Florence.

Syndrom obcej ręki

Osoby cierpiące na syndrom obcej ręki są przekonane, że kończyna nie należy do nich, ale żyje własnym życiem. Chorzy mają normalne odczucia, ale nieustannie odnoszą wrażenie, że ręka nie reaguje na ich wolę.

W przypadku syndromu obcej ręki kończyna jest uosabiana jako oddzielny byt – zdrowa ręka jest pod kontrolą, a druga ma własne „plany” i zachowania. Choroba zwykle występuje u osób, które mają uszkodzone ciało modzelowate łączące dwie półkule.

Inne przyczyny syndromu obcej ręki obejmują udar i uszkodzenie płata ciemieniowego. Kończyny wydają się być w „konflikcie”, co oznacza, że działają w opozycji do siebie nawzajem.

Zespół Capgrasa

Osoby z zespołem Capgrasa mają urojeniowe przekonanie, że ktoś w ich życiu, zwykle małżonek, bliski przyjaciel lub członek rodziny, został zastąpiony przez oszusta. Wszędzie widzą wrogów i odnoszą ogólne wrażenie, że ich życie to coś na kształt „Truman Show”.

Zespół Capgrasa może wystąpić u osób ze schizofrenią, padaczką oraz po urazach mózgu. Terapia zwykle obejmuje leczenie farmakologiczne.

Apotemnofilia

Apotemnofilia, znana również jako zaburzenie tożsamości integralności ciała. Chory może odczuwać obsesyjne pragnienie amputacji zdrowych części ciała. Chociaż niewiele na ten temat wiadomo, uważa się, że zaburzenie to jest neurologiczne.

Jest to skrajna forma masochizmu, a osoby z apotemnofilią próbują amputować lub uszkadzać własne kończyny. Obecnie uważa się, że zaburzenie związane jest z uszkodzeniem prawego płata ciemieniowego w mózgu.

Stan jest niezwykle trudny do leczenia, zwykle dlatego, że chorzy nie szukają pomocy. W przypadku prawidłowo postawionej diagnozy podejmowane są próby terapii poznawczo-behawioralnej.