Zamrożone szczątki lwiątka jaskiniowego ujawniają, że wymarłe drapieżniki były odrębnym gatunkiem
Doskonale zachowane szczątki prehistorycznego kociaka znalezione na Syberii ujawniły, że wymarły lew jaskiniowy był odrębnym gatunkiem od współczesnego lwa.
Lwy jaskiniowe
Archeolodzy odkryli również, że ten okrutny drapieżnik z epoki lodowcowej podzielił się na dwa podgatunki – wschodni i zachodni. Lew jaskiniowy zamieszkiwał większość północnej Eurazji, Alaskę i terytorium Jukonu w późnym plejstocenie.
Drapieżnik wymarł około 14000 lat temu, a naukowcy długo debatowali, gdzie te duże koty, które żyły w jaskiniach, znajdowały się w drzewie genealogicznym. Niektórzy uważali, że był to podgatunek współczesnego lwa, inni, że były one całkowicie odrębnym gatunkiem.
Ewolucja kotów
Pojawiły się także przypuszczenia, że lwy jaskiniowe były spokrewnione z tygrysami. Jak donosi czasopismo Scientific Reports, naukowcy z Centrum Paleogenetyki w Szwecji niedawno zagłębili się w historię ewolucji tych drapieżników.
Porównano mitochondrialne genomy 31 okazów znalezionych w całym ich prehistorycznym zakresie. Jednym z osobników był Spartak, lwiątko, które w prawie idealnym stanie zachowało się w lodowych głębinach Syberii.
Analizy
W dość dojrzałym wieku 28000 lat Spartak jest uważany za najlepiej zachowane zwierzę z epoki lodowcowej, jakie kiedykolwiek odkryto. Analizy ujawniły, że lwy jaskiniowe (Panthera spelaea) były zupełnie odrębnym gatunkiem od współczesnych lwów (Panthera leo).
Wyniki pokazały także, że prehistoryczne drapieżniki oddzieliły się od wspólnego przodka, którego dzieliły z lwami około 1,85 miliona lat temu, by około 1,3 miliona lat później podzielić się na dwa różne podgatunki.
Dwa podgatunki
Jeden z tych podgatunków żył w Europie, podczas gdy drugi znany jest jako lew jaskiniowy Beringa, zamieszkiwał Jakucję, Alaskę i most lądowy, który przecinał północną Eurazję i Amerykę. Uważa się, że lew jaskiniowy był nieco większy niż dzisiejsze lwy.
Między gatunkami występowały różnice fizyczne i behawioralne. Analiza czaszek i szczęk okazów wykazała, że lwy jaskiniowe Beringa były znacznie mniejsze niż lwy jaskiniowe europejskie. Ich dieta również subtelnie się różniła.