Jak naprawdę wyglądały główne postacie z „Czarnobyla”? Podobieństwo jest niezwykłe

Katastrofa reaktora jądrowego w Czarnobylu jest mocno zakorzeniona w świadomości publicznej. Nic więc dziwnego, że serial o wydarzeniach z 26 kwietnia 1986 roku cieszy się takim zainteresowaniem.

Wydarzenia w serialu są dramatyczne, jednak interpretacja wybuchu i jego następstw stosunkowo dokładna. Warto także szczególną uwagę zwrócić na główne postacie z Czarnobyla i ich rzeczywiste odpowiedniki oraz życiorys. Podobieństwo jest niesamowite!

Jared Harris jako Walerij Legasow

Legasow był zastępcą dyrektora Instytutu Energii Atomowej Kurczatowa i należał do zespołu odpowiedzialnego za badanie wypadku w Czarnobylu. Choć większość starała się ukryć przyczynę i rozmiar katastrofy, Legasow próbował opowiedzieć, co się naprawdę stało.

Próba ujawnienia prawdy zniszczyła nie tylko jego karierę, ale również wykończyła go emocjonalnie – do tego stopnia, że dzień przed ogłoszeniem wyników śledztwa Legasow odebrał sobie życie. Osiem lat po śmierci naukowiec został odznaczony tytułem Bohatera Federacji Rosyjskiej przez Borysa Jelcyna.

Stellan Skarsgard jako Boris Szczerbina

W 1976 r. Szczerbina stała się członkiem Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego i utrzymywała tę pozycję do śmierci. W 1984 roku został wiceprzewodniczącym Rady Ministrów.

Szczerbina był również odpowiedzialny za badanie katastrofy w Czarnobylu pełniąc funkcję nadzorcy zarządzania kryzysowego w 1986 roku. Szczerbina zmarł w 1990 roku w Moskwie w wieku 70 lat.

Paul Ritter jako Anatolij Diatłow

Diatłow był zastępcą głównego inżyniera, który nadzorował testy bezpieczeństwa. Nawet gdy moc reaktora spadła do 30 MW, nadal nalegał, by kontynuowano eksperyment. Nie wziął pod uwagę obiekcji Akimowa i Tregubowa (poprzedniego kierownika zmiany, który pozostał na miejscu), zastraszając ich i zmuszając do zwiększenia mocy.

Po eksplozji nadal uważał, że reaktor jest nienaruszony. Kilka godzin po awarii trafił na oddział medyczny. Został skazany na 10 lat, choć do końca był przekonany o swojej niewinności. Za katastrofę winił wadliwy reaktor i wielokrotnie usprawiedliwiał operatorów. Diatłow zmarł w 1995 roku z powodu niewydolności serca.

Con O’neill jako Wiktor Briuchanow

Briuchanow, dyrektor elektrowni, przybył do zakładu o 2:30 nad ranem, gdy Akimov zgłosił poważny wypadek. Briuchanow został poinformowany, że reaktor jest w stanie nienaruszonym i tę wersję przekazał zastępcy sekretarza ds. energetyki jądrowej.

Wiktor Briuchanow został skazany na 10 lat jako jedna z trzech osób odpowiedzialnych za awarię. Po pięcu latach został zwolniony z powodu choroby. Obecnie jest na emeryturze.

David Dencik jako Michaił Gorbaczow

Gorbaczow był ósmym i ostatnim przywódcą Związku Radzieckiego. Sekretarz Generalny Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego spotkał się z ogólnoświatowym potępieniem, gdyż nie wydał natychmiastowego oświadczenia o katastrofie.

Do dziś Gorbaczow uważany jest jedną z najważniejszych postaci drugiej połowy XX wieku i przedmiotem kontrowersji. Otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla i powszechnie chwalono go za odegranie kluczowej roli w zakończeniu zimnej wojny. Dziś 88-letni Gorbaczow nadal działa w rosyjskich kręgach politycznych.

Sam Troughton jako Aleksandr Akimov

Akimov był kierownikiem zmiany w noc katastrofy. Kiedy otrzymał wiadomość, że eksperyment poszedł nie tak, nie uwierzył w to i jeszcze przez kilka godzin przekazywał przełożonym fałszywe informacje. Straszliwy błąd jednak próbował nadrobić później.

Kiedy Akimov zdał sobie sprawę z powagi sytuacji, zrobił wszystko, by ją złagodzić. Zamiast się ewakuować, kierownik nocnej zmiany wraz z załogą próbował uruchomić awaryjne pompy. Wraz z kilkoma inżynierami został w budynku reaktora i ręcznie pompował wodę zasilającą bez żadnej ochrony.

Akimov zmarł dwa tygodnie później z powodu ostrego napromieniowania w wieku 33 lat. Pośmiertnie odznaczono go Orderem Odwagi III stopnia.

Ralph Ineson jako Nikołaj Tarakanow

Generał Nikołaj Tarakanow w 1986 roku został skierowany do Czarnobyla, gdzie dowodził operacją oczyszczania skutków katastrofy jądrowej. Był pomysłodawcą „biorobotów”, a jego strategia środków ochronnych doprowadziła do oczyszczenia dachu bez bezpośrednich strat.

Tarakanow odszedł z służby wojskowej w 1990 roku i poświęcił się pracy naukowej oraz społecznej. Za zasługi został nagrodzony orderem „Za Służbę w Siłach Zbrojnych ZSRR” II stopnia.

Adrian Rawlins jako Nikołaj Fomin

Główny inżynier Fomin przybył do sterowni bloku 4 o 4:30 rano. Jako, że Akimov zgłosił nienaruszony reaktor, Fomin zmusił pracowników do pompowania wody do reaktora i przekazania większej ilości personelu.

Fomin nakazał swojemu zastępcy wspiąć się na dach budynku C, by sprawdzić stan reaktora. Sitnikow otrzymał śmiertelną dawkę promieniowania, Fomin mimo to nie uwierzył jego słowom i nadal kazał pracownikom pompować wodę.

Fomin próbował popełnić samobójstwo przed procesem, który został przez to opóźniony. Główny inżynier został skazany na 10 lat, wyrok jednak skrócono z powodów zdrowotnych. Po wyjściu na wolność pracował Elektrowni Jądrowej Kalinin. Obecnie jest na emeryturze i mieszka w Udomli.

Adam Nagaitis jako Wasilij Ignatenko

Wasilij był jednym z wielu strażaków, którzy byli na miejscu jako pierwsi, zupełnie nieświadomi prawdziwego zagrożenia. Skrajna choroba popromienna doprowadziła do jego śmierci dwa tygodnie po wybuchu reaktora.

Jessie Buckley jako Ludmiła Ignatenko

Ludmiła, żona strażaka, przeżyła bolesne dwa tygodnie patrząc, jak jej mąż umiera w agonii. W tym samym czasie rzeczywiście była w ciąży, choć okłamała lekarzy, by móc trwać przy boku Wasilija.

Jej dziecko zmarło zaledwie cztery godziny po porodzie. Uważa się, ze Ludmiła żyje do dziś i obecnie mieszka na Ukrainie.

Proces sądowy