Która kropka goni którą? Iluzja zdradza bardzo wiele o sposobie, w jaki działa twój mózg
Sposób, w jaki widzimy świat jest generowany w naszym mózgu. Przez tysiące lat nasza percepcja pomogła ukształtować zdolności poznawcze, co pozwoliło nam ewoluować do istot o zdolnościach społecznych i empirycznych.
Percepcja jednak znacząco także wpływa na nasze oczekiwania wobec rzeczywistości. Jak wiadomo, nie wszystko jest takie, jakie się wydaje. Udowadniają to nie tylko iluzje optyczne, ale wiele sytuacji w życiu codziennym.
Przebiegłe kropki
Naukowcy z Uniwersytetu Yale przypominają nam, że nasza percepcja może płatać figle, co w pewnym sensie wydaje się dość niewiarygodne. W ramach konkursu iluzji optycznych, który odbywa się każdego roku, powstały te podstępne kropki.
Dwa punkty zostały umieszczone na ruchomej mapie Tokio. Na początku może się zdawać, że czerwona kropka goni tę niebieską, jednak po około 30 sekundach następuje zwrot akcji i niebieska plamka zaczyna gonić czerwoną.
Godzilla vs Mothra
By krótkiej animacji dodać nieco akcji, czerwona kropka ma reprezentować Godzillę, z kolei niebieska Mothrę. Więc kto ściga kogo? Kto wygra ten pojedynek, gigantyczny jaszczur siejący spustoszenie, czy wielka ćma broniąca ludzi?
Po obejrzeniu animacji, odpowiedź wydaje się dość prosta. Najpierw czerwona kropka goni niebieską, a po kilku sekundach cała sytuacja zmienia się. Nic bardziej błędnego. Prawda okazuje się zupełnie inna.
Rzeczywistość
Czerwona kropka aka Godzilla przez cały czas pozostaje nieruchoma, a niebieska reprezentująca Mothrę porusza się wokół niej, animacja zapętla się. Również mapa nieustannie się porusza i zmienia położenie.
W połowie eksperymentu naukowcy odwrócili kierunek mapy, dlatego wydaje się, że kropki zamieniły się rolami. Iluzja jednak doskonale pokazuje, jak nasz mózg przypisuje intencjonalność nawet nieożywionym obiektom.
Choć twórcy tradycyjnie koncentrowali się na ruchach obiektów, to, co naprawdę może mieć znaczenie, jest sposób, w jaki te obiekty poruszają się w odniesieniu do otaczającej sceny. Pokazujemy ruch w pewnym kontekście, który może być odbierany kompletnie inaczej w odniesieniu do innej sceny. – wyjaśnia autor badania, Benjamin van Buren
Cel iluzji
Głównym celem tego badania było zidentyfikowanie sygnałów, które wyzwalają percepcję pościgu, określenie ich wpływu oraz obiektywną ocenę dokładności tej formy postrzegania. Takie eksperymenty pomagają pogłębić naszą wiedzę na temat percepcji, co przekłada się na lepsze zrozumienie chorób neurologicznych i niektórych związanych ze wzrokiem.