Jaka jest największa planeta Układu Słonecznego?
Układ Słoneczny i wszechświat fascynują ludzkość od zarania dziejów. Planety stanowią centrum zainteresowania zarówno astronomów, jak i podróżników lub… wróżki. Nic dziwnego – kosmos to miejsce, które ciągle mało znamy. Gwiazdy są piękne i tajemnicze. Dla amatorów, którzy dopiero zaczynają ciekawić się kosmosem poleca się na początek odszukiwanie planet. Jedną z najłatwiejszych do odnalezienia jest Jowisz.
Jowisz – największa planeta Układu Słonecznego
Jowisz to piąta w kolejności planeta Układu Słonecznego. Razem z Saturnem, Uranem oraz Neptunem tworzy grupę tzw. gazowych olbrzymów. Czasami grupę tą nazywa się także planetami typu jowiszowego. Odległość od słońca Jowisza to aż 778, 3 miliona kilometrów. Warto zdawać sobie sprawę z tego, że masa tej planety jest nieco mniejsza niż jedna tysięczna (!) masy Słońca. Z drugiej strony łączna masa wszystkich innych planet Układu Słonecznego jest 2,5 razy mniejsza niż samego Jowisza. Warto też uświadomić sobie wielkość orbity tej planety. Przebycie drogi wokół słońca to 12 lat ziemskich.
Jowisz – specyfika planety
Jowisz to olbrzymia kula gazowa. Skład planety znacznie różni się od składu jakiejkolwiek planety wewnętrznej (typu ziemskiego). Przypomina jednak pod pewnymi względami skład Słońca. Atmosfera Jowisza to w 85% wodór i w 14% hel. Atmosfera ta w zasadzie stanowi całość planety. Skalne jądro Jowisza wynosi „zaledwie” 30 000 kilometrów średnicy. Złożone jest ono przede wszystkim z metanu, amoniaku oraz pary wodnej. Jowisz wygląda jak ogromna żółtawa kula, która poprzecinana jest ciemniejszymi pasami. Co ważne – Jowiszowi towarzyszą księżyce. Trudno sobie wyobrazić, jednakże prawdą jest to, że ciśnienie gazu przy powierzchni skalnego jądra Jowisza jest 45 miliona razy większe niż na poziomie morza na Ziemi.
Jowisz – starożytny bóg
Planeta Jowisz znana była już w czasach starożytnych. Związane z nią były rozmaite legendy i wierzenia religijne. Rzymianie nazwali planetę na cześć swojego najważniejszego boga, czyli Jowisza (łacińskiego odpowiednika greckiego Zeusa), który był patronem nieba, burzy, deszczu i źródłem władzy. U starożytnych Babilończyków planeta reprezentowała z kolei Marduka – opiekuna miasta Babilon.
Chińczycy wykorzystali 12-letnią drogę Jowisza wokół Słońca. Nadali jej specjalne znaczenie – określono ją mianem „wielkiego roku”. W ich mniemaniu 12 lat drogi Jowisza współgra z 12 miesiącami składającymi się na jeden „mały rok” ziemski. Do dziś „wielki rok” jest wykorzystywany w chińskiej rachubie czasu.
Jowisz – ciekawy obiekt do oglądania na niebie
Jowisz to piękny obiekt, który z powodzeniem można oglądać nawet nieuzbrojonym okiem. To najjaśniejszy punkt nocnego nieba zaraz po Księżycu i Wenus. W pewnych okresach jasnością może mu dorównywać jedynie Mars. Luneta o średnicy obiektywu 50 mm pozwoli na obserwowanie tarczy planety wraz z towarzyszącymi jej czterema księżycami (tzw. księżycami galileuszowymi, od nazwiska ich odkrywcy). Co ciekawe, zmiany we wzajemnych położeniach naturalnych satelitów Jowisza są widoczne już po kilku godzinach!
Jak szukać planet na niebie? Pamiętajmy, że mają one dwie podstawowe cechy odróżniające je od innych ciał niebieskich. Po pierwsze nie mrugają, po drugie są bardzo jasne (przynajmniej w przypadku Wenus, Jowisza i Marsa).