Powstała szczegółowa mapa, która przedstawia 25000 supermasywnych czarnych dziur
Niesamowita mapa z pozoru wydaje się przedstawiać rozgwieżdżone niebo, jednak każda biała kropka jest supermasywną czarną dziurą w jądrze innej galaktyki.
Największy radioteleskop
Ta wyjątkowa kolekcja została stworzona z fal radiowych emitowanych przez materię krążącą wokół tych odległych czarnych dziur. Jak dotąd jest to najbardziej szczegółowa mapa nieba w niskich częstotliwościach radiowych.
Obserwacje radiowe zostały zebrane przez LOFAR. System obejmuje 52 stacje rozmieszczone w dziewięciu krajach naszego kontynentu – Niemczech, Holandii, Polsce, Francji, Wielkiej Brytanii, Szwecji, Irlandii, Łotwie i Włoszech.
To wynik wielu lat pracy nad niezwykle trudnymi danymi. Musieliśmy wymyślić nowe metody przekształcania sygnałów radiowych w obrazy nieba. – wyjaśnia Francesco de Gasperin z Uniwersytetu w Hamburgu
To dopiero początek
Dane zebrane przez ten największy radioteleskop na świecie obejmują cztery procent północnej połowy nieba. To dopiero początek ekscytującego i ambitnego programu, który ma na celu zmapować całą północną część nieba.
Astronomowie mają nadzieję, że dzięki projektowi uda się odpowiedzieć na pytania dotyczące bardzo różnych skali, od magnetosfer egzoplanet po rozkłady galaktyk we Wszechświecie. Obserwacje prowadzone są w niskich częstotliwościach radiowych.
To jest podobne do tego, gdy próbujesz zobaczyć świat zanurzony w basenie. Kiedy patrzysz w górę, fale na wodzie w basenie odbijają promienie światła i zniekształcają widok. – wyjaśnia Reinout van Weeren z Leiden Observatory
Mapa czarnych dziur
Warstwa naładowanych elektrycznie cząstek otaczających naszą planetę to jonosfera i ma ogromny wpływ na długie fale radiowe. Elektrony tworzące tę warstwę nie nadają się do obserwacji radiowych. Ich ruch wpływa na jakość danych.
Korygowanie wpływu jonosfery to trudne i dość żmudne zadanie. Naukowcy wykorzystali superkomputery, które wprowadzały poprawki co 4 sekundy. Ta mapa zajęła 256 godzin, więc trudno sobie wyobrazić, jakim wyzwaniem jest projekt.
Jako, że czarne dziury nie emitują światła, niewiarygodny wydaje się fakt, że mapa pozwala nam na własne oczy ujrzeć coś, co w zasadzie jest niewidoczne. Patrzenie na 25000 z nich jednocześnie zmienia perspektywę.
