×

Początki endokrynologii, czyli historia lekarza, który przeszczepiał ludziom jądra makaków

Kariera doktora Henry Leighton-Jonesa zaczęła się niewinnie. Z początku pracował jako farmaceuta w Sydney w Australii.


Henry Leighton-Jones

Jones miał jednak większe ambicje i wkrótce znalazł się w Lake Macquarie w Australii, wszczepiając ludziom jądra małp w nadziei, że w ten sposób dożyją stu lat. Jeśli uważasz, że był jednym z dawnych szalonych naukowców, możesz mieć rację.

Aspekty praktyki Jonesa z pewnością nie spełniają standardów współczesnej medycyny i etyki. Jednak jego kontrowersyjne podejście rozpoczęło chirurgię przeszczepu gruczołów, a on sam stał się prekursorem wielu praktyk stosowanych do dzisiaj.

Australijski lekarz miał pragnienie graniczące z obsesją. Jego celem było leczenie ludzi, u których stwierdzono niedobór hormonów. Komentarze do jego pracy zostały opublikowane w The Medical Journal of Australia.

Pomiędzy 1931 a 1941 rokiem wykonał cztery przeszczepy tarczycy, z których jeden uznano przynajmniej tymczasowo za bardzo udany. Wykonał pół tuzina przeszczepów jajników, używając jajnika ciężarnej małpy oraz około trzydziestu przeszczepów jąder u pacjentów w wieku od 24 do 72 lat.

Początki endokrynologii

Mówi się, że powinieneś wierzyć w to, co robisz, a doktor Jones tę poradę bardzo wziął sobie do serca. Sam przeszedł przeszczep w 1929 roku, który przeprowadził jego mentor i entuzjasta transplantacji jąder, francuski chirurg Siergiej Woronow.

Doktor Jones nauczył się francuskiego, by móc czytać prace kolegów po fachu. Pilnie studiował ludzkie gruczoły z nadzieją, że uda mu się pomóc pacjentom i przedłużyć ich życie dzięki swoim praktykom.

Jeśli zastanawiasz się, co jądra mają wspólnego z długowiecznością, prace Woronowa i badania Leightona-Jonesa są powiązane z endokrynologią. Dziedzina zajmuje się badaniem hormonów i powiązanych z nimi chorób.

Współpraca z Woronowem

Woronow wierzył, że starzenie się jest wynikiem spowolnienia wydzielin hormonalnych, zwłaszcza hormonów płciowych. W związku z tym zaczął pracować nad „odmładzaniem” ludzkich pacjentów przez uzupełnianie ich narządami płciowymi innych zwierząt.

Jones był zachwycony pracą Woronowa i udał się do Paryża, by nauczyć się nieco o zabiegach. Podróż wyraźnie okazała się inspirująca, ponieważ po powrocie zbudował własną klatkę dla małp. Przyjaźń z sułtanem Johore skutkowała gromadką makaków.

Pacjentom przepisywano dwa tygodnie dobrego jedzenia, ćwiczeń i powstrzymywania się od alkoholu, a następnie poddawano znieczuleniu miejscowemu. Makaki z kolei zostawały poddane pełnej narkozie.

Pionier w swojej dziedzinie

Wstrzymanie dostaw małp Leightonowi-Jonesowi chwilę zastanowienia i wykorzystał ten czas na udokumentowanie swojej pracy. Swoje odkrycia miał ogłosić na konferencji w Newcastle, ale 75-letni lekarz zmarł na atak serca.

Choć dokumentacja Jonesa była nienaganna, lekarz chronił prywatność swoich pacjentów za pomocą kodu. Niestety po jego śmierci nie udało się odnaleźć klucza, a część dokumentów została zniszczona przez żonę na ścisłe polecenie Jonesa.

Istnieje niewiele informacji o jego karierze w dokumentach publicznych. Niemniej jednak uważa się go za pioniera w swojej dziedzinie i mimo wątpliwych praktyk, Jones znacząco przyczynił się do rozwoju medycyny.


Mika Nojewska

Miłośniczka wszystkiego, co dziwne i ciekawe. Głównie tworzy teksty dla nauka.rocks i przed komputerem spędza więcej czasu, niż chciałaby się przyznać. W wolnym czasie odkrywa nieodkryte i próbuje opanować świat. Kocia mama i mag na 55 levelu

Może Cię zainteresować