Odkryto jedną z największych czarnych dziur. Ma masę 40 miliardów Słońc
Czarne dziury zwykle są stosunkowo duże, ale istnieje specjalna kategoria, do której zalicza się te największe, wręcz bestie. Astronomowie zidentyfikowali właśnie taki okaz, bo monstrum ma masę 40 miliardów razy większą od Słońca.
Gigantyczna czarna dziura
Obiekt jest jedną z największych czarnych dziur, jakie kiedykolwiek znaleziono i największym, który odkryto przez śledzenie gwiazd wokół niego.
Ta najbardziej masywna czarna dziura znajduje się w centrum gigantycznej galaktyki eliptycznej zwanej Holmberg 15A, która oddalona jest 700 milionów lat świetlnych i z kolei znajduje się w centrum gromady galaktyk Abell 85.
Holm 15A*
Poprzednie obliczenia oparte na dynamice galaktyki i gromady doprowadziły do oszacowania masy Holma 15A* na 310 miliardów razy większej niż masa Słońca. Były to jednak wszystkie pośrednie pomiary czarnej dziury.
Nowe badania stanowią pierwszy bezpośredni pomiar, a wyniki zostały przesłane do The Astrophysical Journal i obecnie czekają na recenzję.
Najbardziej masywna czarna dziura
Nie jest to najbardziej masywna czarna dziura, jaką kiedykolwiek wykryto. To miano należy do kwazaru TON 618, którego masa wynosi 66 miliardów razy więcej niż Słońce. Dane jednak pochodzą w oparciu o pomiary pośrednie.
Mamy też Holma 15A*, którego zdecydowanie można uznać za bestię. Przy 40 miliardach mas Słońca, horyzont zdarzeń czarnej dziury (znany również jako promień Schwarzschilda) byłby tak wielki, że objąłby orbity wszystkich planet Układu Słonecznego i jeszcze kawałek.
Bestia
Jak wielka jest ta bestia? Pluton znajduje się około 39,5 jednostki astronomicznej od Słońca. Heliopauza, czyli tam, gdzie wiatr słoneczny nie jest już wystarczająco silny, aby naciskać na przestrzeń międzygwiezdną, wynosi 123 AU.
Przy szacowanej masie Holma 15A*, promień Schwarzschilda wynosiłby około 790 AU. Wyobraź sobie coś takiego. Prawdziwa bestia.
Dalsze badania
Naukowcy zamierzają kontynuować badania przeprowadzając bardziej złożone i szczegółowe modelowanie oraz porównując swoje wyniki z obserwacjami. Chcą dowiedzieć się, jak dokładnie powstała ta czarna dziura.
To z kolei może pomóc ustalić, jak często odbywa się takie połączenie, a tym samym, ile takich ultramasywnych czarnych dziur skrywa się jeszcze we wszechświecie.
