Nie tylko jaszczurki potrafią regenerować utracony ogon. Aligatory również posiadają tę zdolność
Nie tylko maleńkie jaszczurki są w stanie regenerować utracony ogon. Okazuje się, że wyjątkową cechę posiada także potężny aligator amerykański. Dość zaskakujące.
Zdolności regeneracyjne
Naukowcy z Arizona State University (ASU) i Louisiana Department of Wildlife donoszą, że młode aligatory amerykańskie są w stanie regenerować nawet 24 centymetry swojego masywnego ogona, co stanowi od 6 do 18 procent ich całej długości.
Jak opisuje badanie opublikowane w czasopiśmie Scientific Reports, naukowcy wykorzystali szereg zaawansowanych technik obrazowania, by zbadać strukturę odrastających ogonów i ich anatomię.
Budowa struktury
Analizy ujawniły, że jest on zbudowany z chrząstki otoczonej przez tkankę łączną, naczynia krwionośne i nerwy, ale wydaje się, że w strukturze brakuje mięśni szkieletowych. Zauważono także pewne różnice w porównaniu do zregenerowanych ogonów jaszczurek.
Odrośnięte ogony u aligatorów mają kilka podobieństw do zregenerowanych kończyn niektórych żab i ogonów hatterii (niezwykły gatunek gada z Nowej Zelandii). Cecha jednak pozostaje zaskakująca ze względu na rozmiar masywnych gadów.
To, co sprawia, że aligator jest interesujący, poza swoim rozmiarem, to fakt, że odrastający ogon wykazuje oznaki zarówno regeneracji, jak i gojenia się ran w ramach tej samej struktury. Odrost chrząstki, naczyń krwionośnych, nerwów i łusek był zgodny z wcześniejszymi badaniami regeneracji ogona jaszczurki z naszego laboratorium i innych. Zaskoczyło nas jednak odkrycie podobnej do blizny tkanki łącznej w miejscu mięśnia szkieletowego w odrastającym ogonie aligatora. – powiedziała Cindy Xu, główna autorka z ASU
Wyjątkowa cecha
Konieczne są dalsze badania, by zrozumieć, dlaczego zdolności regeneracyjne są różne w zależności od zwierzęcia w danej grupie gadów. Jak wiadomo, ta wyjątkowa zdolność cechuje jedynie niektóre płazy i gady.
Choć ssaki mogą regenerować niektóre tkanki, mają bardzo ograniczoną zdolność. Naukowcy mają nadzieję, że uda im się rozwiązać zagadkę dotyczącą tego, kiedy ta cecha pojawiła się w drzewie ewolucyjnym.
Dokładna wiedza na temat regeneracji tkanek może w przyszłości zostać opracowana do tworzenia terapii medycznych u ludzi. Z pewnością minie dużo czasu, ale jest to niebywale obiecująca perspektywa.