Okazuje się, że ocean zamieszkuje stworzenie, które sieje postrach nawet wśród rekinów ludojadów

Jeśli myślisz, że orki oceaniczne to niegroźne morskie giganty to warto sprostować kilka kwestii. Te ssaki strąciły żarłacza białego ze szczytu „najniebezpieczniejszego drapieżnika”.

Orki oceaniczne

Badanie przeprowadzone w 2019 roku wykazało, że orki odstraszają najbardziej przerażające bestie w oceanie. Tym samym zdetronizowały żarłacze białe, które uważane były za nagroźniejsze morskie drapieżniki.

Okazuje się, że rekiny ludojady unikają miejsc, w których mogą pojawić się orki. Tak przynajmniej wynika z danych zebranych przez zespół naukowców w ciągu 27 lat, które prowadzono na południowo-wschodniej wyspie Farallon u wybrzeży San Francisco.

W konfrontacji z orkami, żarłacze natychmiast opuszczą swoje ulubione łowiska i nie wrócą tam przez okres nawet do jednego roku, mimo, że orki tylko tamtędy przepływały. – powiedział ekolog morski Salvador Jorgensen z Monterey Bay Aquarium

Zdetronizowane rekiny

Zespół udokumentował także cztery spotkania między żarłaczami białymi i orkami, które można było porównać z pozostałymi danymi. Dane potwierdziły, że pojawienie się orki w regionie powodowało, że rekiny opuszczały łowisko aż do następnego sezonu.

Sytuacją z pewnością zachwycone były słonie morskie, które często padają ofiarami rekinów. Choć orki także polują na fokowate stworzenia, dochodzi do tego bardzo rzadko; osiadłe orki z reguły żywią się rybami.

Rekiny nie zawsze odpływają daleko. Czasami oddalają się na bezpieczną odległość, jednak te bardziej strachliwe udają się na sam środek Oceanu Spokojnego, który często nazywany jest kawiarnią żarłaczy białych.

Mówimy tutaj o rekinach mierzących około 5,5 metra długości, które zwykle sieją postrach wśród morskich stworzeń. Jednak dla orki, które mogą polować na znacznie większe stworzenia, jak wieloryby, rozmiary żarłaczy nie są szczególnie imponujące.

Podwodne interakcje

Udokumentowano orki żerujące na żarłaczach białych na całym świecie, w tym także w pobliżu Wysp Farallon. Nadal nie jest jasne, dlaczego, ale rekinom zabitym przez orki, które pojawiają się na brzegach, brakuje wątroby.

Nie wiadomo także czy rekiny instynktownie unikają drapieżników, które potrafią je tak łatwo wypatroszyć. Być może to mechanizm wykształcony w związku z licznymi prześladowaniami. Naukowcy będą próbowali odkryć przyczyny zachowania.

Myślę, że to pokazuje, że łańcuchy pokarmowe nie zawsze są liniowe. Tak zwane interakcje boczne między największymi drapieżnikami są dość dobrze znane na lądzie, ale znacznie trudniej jest je udokumentować w oceanie. A ponieważ zdarza się to tak rzadko, pełne zrozumienie tej dynamiki może zająć nam trochę więcej czasu.