Prozopagnozja, czyli ślepota twarzy. Zaburzenie, które sprawia, że nie rozpoznajesz bliskich
Prozopagnozja to zaburzenie, które sprawia, że niektórzy nie są w stanie rozpoznać twarzy widzianych już osób.
Prozopagnozja
Przypadłość przez niektórych nazywana jest „ślepotą twarzy”. Prozopagnozja to neurologiczne zaburzenie rozwojowe, które charakteryzuje wyjątkowo słabe rozpoznawanie twarzy, nawet w przypadku rodziny i przyjaciół.
Choroba jest często wynikiem udaru lub urazu mózgu, ale można się z nią urodzić. Uważa się, że wrodzona prozopagnozja jest dziedziczna. Nie jest to jednak żadna forma utraty wzroku ani pamięci.
Specjaliści przypuszczają, że przypadłość pojawia się, ponieważ część mózgu, która kontroluje percepcję twarzy i pamięć, jest osłabiona. Przypuszcza się, że choroba może być powiązana ze spektrum autyzmu.
Ślepota twarzy
Uważa się, że jedna na 50 osób doświadcza problemów z rozpoznawaniem twarzy, co znacząco wpływa na jakość codziennego życia. Zaburzenie staje się lepiej poznawane, ale obecna wiedza nadal jest zasadniczo ograniczona.
Jak wszystkie zaburzenia, objawy prozopagnozji mają spektrum od łagodnego do ciężkiego. Niektóre osoby mogą mieć trudności z rozpoznawaniem twarzy, nawet własnej. W cięższych przypadkach chorzy nie są w stanie odróżnić twarzy od przedmiotów.
Objawy prozopagnozji mogą negatywnie wpływać na relacje z innymi ludźmi, ponieważ często używamy mimiki twarzy do przekazywania komunikatów społecznych. Niektórzy przez to czują się urażeni.
Problematyczne zaburzenie
W tej chwili nie ma lekarstwa. Obecne leczenie polega na opracowywaniu strategii kompensacyjnych, takich jak znajdowanie sposobów identyfikacji ludzi za pomocą głosu, ubioru lub unikalnych cech fizycznych.
Osoby z prozopagnozją często zmagają się z depresją przez wymuszoną izolację społeczną. Dla niektórych niemożliwe jest nawet śledzenie fabuły podczas oglądania telewizji ze względu na brak identyfikacji postaci.
Wbrew pozorom diagnoza wcale nie jest taka łatwa. Nie istnieją żadne formalne kryteria ani narzędzia. Obecne podejście obejmuje komputerowe testy zdolności rozpoznawania twarzy, które mogą stanowić podstawę do diagnozy.