Ochrona przyrody przez rekultywację obszarów. Sztuka nicnierobienia i oddanie inicjatywy naturze
Rekultywacja to forma ochrony, której celem jest przywrócenie naturalnych i zdrowych ekosystemów do punktu, w którym procesy natury mogą przejąć kontrolę.
Rekultywacja
To ponowne „zdziczenie” może obejmować ponowne wprowadzenie gatunków kluczowych, które są organizmami wypełniającymi niszę ekologiczną. Można również wprowadzić duże zwierzęta wypasowe, aby zarządzać roślinnością, a rośliny nierodzime można usunąć.
Usuwane są także struktury stworzone przez człowieka, by przywrócić krajobraz i naturalnie przekształcić środowisko. Po tych działaniach ludzie mogą usiąść i pozwolić ekosystemowi rozwinąć się w naturalny cykl stworzony przez żyjące tam organizmy.
Przywracanie siedlisk
Wiele gatunków utracono z ich rodzimych siedlisk z powodu polowań, urbanizacji i zmian klimatycznych. W ramach rekultywacji podejmowane są działania, których celem jest przywrócenie utraconych gatunków i umożliwienie im ponownego pełnienia funkcji ekologicznych.
Gatunki kluczowe, w zależności od regionu, mogą zmieniać faunę danego obszaru, przywracając nisze ekologiczne, dzięki czemu organizmy mogą się rozwijać, a ekosystem powoli zostaje naprawiony.
Ostatecznym celem jest przywrócenie ekosystemów, ochrona naturalnych procesów i powrót do naturalnego stanu na danym obszarze. Na takich działaniach korzysta nie tylko przyroda, ale także ludzie.
Bez ingerencji
Od dawna wiadomo, że spędzanie czasu na łonie natury jest niezwykle korzystne dla zdrowia psychicznego i fizycznego oraz dobrego samopoczucia człowieka. Stan naszej planety zmusza nas także do podjęcia działań ochronnych.
Rekultywacja oznacza przywracanie naturalnych siedlisk, a tym samym więcej zasobów zachowywanych podczas naturalnych procesów. Ponowne zdziczenie nie ma ustalonego planu, chodzi o to, by natura przejęła inicjatywę.
