Po raz pierwszy uchwycono najwcześniejszy moment wybuchu supernowej
Problem z obserwacjami supernowych polega na tym, że nigdy nie wiadomo, kiedy się wydarzą.
Eksplodujące gwiazdy
Choć astronomowie obserwowali tysiące eksplodujących gwiazd, gdy osiągają szczyt i ochładzają się, kluczowa droga prowadząca do głównego wydarzenia nadal pozostaje czymś w rodzaju nierozwikłanej tajemnicy.
Supernowe są niezwykle ważne dla rozwoju wszechświata, co oznacza, że również dla naszego istnienia, ale w naszej wiedzy wciąż istnieje wielka luka. Łut szczęścia jednak sprawił, że zagadka częściowo została rozwikłana.
Astronomowie byli świadkami jednego z mniej znanych etapów poprzedzających zapadanie się jądra. Zanim gigantyczne gwiazdy eksplodują, ulegają zapadnięciu, po którym następuje odbicie, co powadzi do kolejnych dwóch zjawisk – przebicia i chłodzenia.
Przypadkowe obserwacje
W ostatnich latach zaobserwowano kilka wybuchów, ale uzyskano bardzo częściowe obrazy chłodzenia. Patrick Armstrong z Australian National University zaprezentował jednak szczegółowe obserwacje tego procesu.
2017jgh, supernowa typu IIb, wybuchła w odległości około miliarda lat świetlnych, a jej światło dotarło na Ziemię cztery lata temu. Teleskop Keplera śledził gwiazdę niemal w tym samym czasie.
Model SW 17
Podczas regularnych kontroli jasności gwiazdy, pole widzenia Keplera obejmowało również galaktykę SN 2017jgh, co pozwalało obserwować krzywą ochładzania w 30-minutowych odstępach czasu. Astronomowie uważnie prześledzili wszystkie nietypowe dane.
Obserwacje uzupełnione zostały przez większe teleskopy naziemne. Proces chłodzenia trwał około trzech dni. Prace pozwoliły zespołowi rozróżnić wiele konkurencyjnych modeli wybuchów supernowych, faworyzując jeden znany jako SW 17.
