„Wojowniczka wikingów” najprawdopodobniej pochodziła z terenów dzisiejszej Polski
Najnowsze badanie sugeruje, że grób kobiety, która wcześniej została zidentyfikowana przez archeologów jako wojowniczka wikingów, w rzeczywistości może pochodzić z obszaru dzisiejszej Polski.
Wojowniczka wikingów
Szkielet pochowany razem z toporem znajduje się na cmentarzu wikingów na wyspie Langeland w Danii. Choć został odkryty wiele lat temu, do tej pory nikt nie zwrócił uwagi na broń, z którą została pochowana wojownicza kobieta.
Jak dotąd nikt nie zwracał uwagi na fakt, że topór w grobie pochodzi z rejonu południowego Bałtyku, być może dzisiejszej Polski. – wyjaśnia archeolog Leszek Gardeła
Amazonki Północy
Leszek Gardeła obecnie pracuje nad projektem „Amazonki Północy”, który zajmuje się badaniem żeńskich grobów pochodzących z IX i X wieku znajdujących się na terenie Skandynawii.
Ani siekiera, ani forma pochówku, czyli kameralny grób zawierający dodatkową trumnę i broń, nie sugeruje, by kobiety były wikingami. Bardziej prawdopodobne jest, by były Słowiankami wywodzącymi się z terenów dzisiejszej Polski.
Obecność słowiańskich wojowników w Danii była bardziej znacząca niż wcześniej sądzono.
Walczące kobiety
Badany grób jest jednym z trzydziestu na terenie Skandynawii z IX i X wieku, w których znaleziono szczątki należące do kobiet pochowanych razem z bronią. Najczęściej są to topory, włócznie lub groty strzał.
Choć programy telewizyjne spopularyzowały postaci wojowniczek pośród wikingów, broń znaleziona w tym grobie niekoniecznie była używana do walki, a jej obecność nie musi oznaczać, że kobiety faktycznie walczyły.
Niektóre bronie są tak źle zachowane, że analiza nie jest możliwa. Te, które są w lepszym stanie, wyglądają tak, jakby zostały umieszczone w grobie zaraz po ich wykonaniu. Możliwe jest także, że niektóre bronie zostały wykonane specjalnie na pogrzeb.
Śladowe dowody
Walczące kobiety często występują w starych nordyckich i islandzkich tekstach, trudno jest jednoznacznie potwierdzić ich prawdziwość ze względu na znikome dowody archeologiczne.
Problem polega na tym, że kości w grobach są źle zachowane. Wiele szczątków zostało zidentyfikowanych jako kobiety z powodu tradycyjnych artefaktów zakopanych obok ciał lub pomylone z mężczyznami ze względu na zakopaną broń.
Rola kobiet
Zły stan szczątków znacząco utrudnia potwierdzenie tożsamości, płci i roli kobiet w społeczeństwie. Na szczęście kości rzekomej Słowianki przetrwały, chociaż nie ma oczywistych obrażeń, które mogłyby ujawnić przyczynę śmierci.
Gardela uważa, że wojowniczki wikingów tylko sporadycznie dzierżyły broń, a głównie ze względu na rytuały religijne lub dla obrony. Jednak dopóki nie dowiemy się więcej o strukturze społeczeństwa wikingów, możemy jedynie spekulować na temat roli walczących kobiet.
