Dwa gigantyczne sfinksy zostały odkryte wśród starożytnych ruin świątyni faraona
Współpraca Egipskiego Ministerstwa Starożytności i Niemieckiego Instytutu Archeologicznego doprowadziła do odkrycia dwóch kolosalnych posągów z wapienia.
Odkrycie Sfinksów
Rzeźby miały przedstawiać faraona w postaci Sfinksa. Do odkrycia doszło podczas prac renowacyjnych na posągach Memnona i „Świątyni Milionów Lat” w Luksorze. Rozległy kompleks świątyń, posągów i skomplikowanych konstrukcji poświęcony jest Amenhotepowi III.
Faraon często był nazywany „Amenhotepem Wspaniałym” ze względu na jego znaczenie i potęgę militarną. Rządził Egiptem w XIV wieku p.n.e., a ten okres uważany jest za „złoty wiek” – pokojowy dobrobyt i czas, w którym starożytny Egipt osiągnął swoje międzynarodowe wpływy.
Wapienne kolosy
Dwa kolosalne wapienne posągi przedstawiają tego wybitnego władcę w postaci Sfinksa, noszącego nakrycie głowy i królewską brodę. W przeszłości rzeźby miały około 8 metrów długości.
Z głową człowieka, ciałem lwa i skrzydłami sokoła, sfinksy są mitycznymi stworzeniami powszechnie kojarzonymi ze starożytnym Egiptem. Najsłynniejszym jest bez wątpienia Wielki Sfinks z Gizy o 73 metrach długości.
Znaczenie posągów
Niestety dokładne znaczenie sfinksa zostało utracone z czasem i istnieje wiele interpretacji tego, co właściwie symbolizowała ta mityczna bestia. Niektóre wyjaśnienia mówią, że stwór reprezentuje autorytet i świętą moc słońca.
Sfinksy przedstawione są z twarzami faraonów – Wielki Sfinks z Gizy wydaje się przedstawiać faraona Chefrena. Niektórzy zinterpretowali je jako symbole tego, że potężne królewskie dynastie starożytnego Egiptu były nierozłączne z boskością.